Αριθμομηχανή CAPM

Το μοντέλο τιμολόγησης κεφαλαίων περιουσιακών στοιχείων (CAPM) χρησιμοποιείται στα χρηματοοικονομικά για να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ της αναμενόμενης απόδοσης και του κινδύνου της ασφάλειας. Αυτός ο Υπολογιστής Μοντέλου Τιμολόγησης Κεφαλαιακών Περιουσιακών Στοιχείων (CAPM) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό της αναμενόμενης απόδοσης ενός τίτλου. Χρησιμοποιεί τη beta της μετοχής, την απόδοση της αγοράς και το επιτόκιο χωρίς κίνδυνο.

Το Μοντέλο Τιμολόγησης Κεφαλαιακών Περιουσιακών Στοιχείων (CAPM), περιγράφει τη σχέση μεταξύ συστηματικών κινδύνων και αναμενόμενης απόδοσης για περιουσιακά στοιχεία, ειδικά για μετοχές.1 Το CAPM χρησιμοποιείται στη χρηματοδότηση για την αποτίμηση των επικίνδυνων τίτλων και τη δημιουργία αναμενόμενων αποδόσεων για τα περιουσιακά στοιχεία δεδομένου του κόστους κεφαλαίου και του κινδύνου τους.

Οι επενδυτές αναμένουν να λάβουν αποζημίωση για τον κίνδυνο και τη χρηματική αξία. Το επιτόκιο χωρίς κίνδυνο αποτελεί μέρος του τύπου CAPM. Υπολογίζει τη χρονική αξία. Ο επενδυτής αναλαμβάνει πρόσθετο κίνδυνο χρησιμοποιώντας τα άλλα στοιχεία του τύπου CAPM.

Η αξία beta των πιθανών επενδύσεων είναι ένα μέτρο του πόσο επικίνδυνη θα είναι η επένδυση σε ένα χαρτοφυλάκιο παρόμοιο με αυτό της αγοράς. Ένα βήτα μεγαλύτερο από ένα υποδηλώνει ότι μια μετοχή είναι πιο επικίνδυνη από την αγορά. Μια μετοχή με βήτα χαμηλότερη από μία θεωρείται ότι μειώνει τον κίνδυνο χαρτοφυλακίου.

Το ασφάλιστρο της αγοράς είναι η αναμενόμενη απόδοση από την αγορά που υπερβαίνει το επιτόκιο χωρίς κίνδυνο. Αυτό πολλαπλασιάζεται με την beta μιας μετοχής. Στη συνέχεια προστίθενται το ασφάλιστρο κινδύνου αγοράς και η beta της μετοχής. Αυτό θα δώσει στους επενδυτές τις απαιτούμενες αποδόσεις και προεξοφλητικά επιτόκια που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να καθορίσουν την αξία του περιουσιακού στοιχείου.

Ο τύπος CAPM αξιολογεί εάν ο κίνδυνος και η χρονική αξία μιας μετοχής είναι συγκρίσιμες με την αναμενόμενη απόδοση της.

Ο τύπος CAPM βασίζεται σε πολλές υποθέσεις που έχουν αποδειχθεί ψευδείς. Δύο υποθέσεις στηρίζουν τη σύγχρονη χρηματοοικονομική θεωρία: Πρώτον, ότι οι αγορές τίτλων είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές και αποτελεσματικές (δηλαδή, οι πληροφορίες για τις εταιρείες είναι γρήγορα και παγκοσμίως διαθέσιμες και απορροφώνται), και δεύτερον, ότι αυτές οι αγορές κυριαρχούνται από ορθολογικούς επενδυτές που αποστρέφονται τον κίνδυνο που αναζητούν το μέγιστο ικανοποίηση από τις επενδύσεις τους.

Παρά τα προβλήματα αυτά, η φόρμουλα CAPM συνεχίζει να χρησιμοποιείται ευρέως. Είναι απλό και επιτρέπει εύκολες συγκρίσεις μεταξύ επενδυτικών επιλογών.

Το Beta περιλαμβάνεται στον τύπο επειδή προϋποθέτει ότι η αστάθεια των τιμών της μετοχής μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση του κινδύνου. Οι κινήσεις των τιμών προς οποιαδήποτε κατεύθυνση δεν είναι εξίσου επικίνδυνες. Επειδή οι αποδόσεις των μετοχών (και ο κίνδυνος που σχετίζεται με αυτές) δεν κατανέμονται γενικά, η περίοδος ανασκόπησης που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της αστάθειας των μετοχών δεν είναι τυπική.

Το CAPM υποθέτει ότι το επιτόκιο χωρίς κίνδυνο δεν θα αλλάξει κατά τη διάρκεια της περιόδου προεξόφλησης. Στο προηγούμενο παράδειγμα, το επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων του Δημοσίου αυξήθηκε σε 5% ή 6 κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. Μια αύξηση του επιτοκίου χωρίς κίνδυνο θα μπορούσε επίσης να αυξήσει το κόστος κεφαλαίου και να κάνει τη μετοχή πιο ακριβή.

Το χαρτοφυλάκιο αγοράς που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του ασφάλιστρου κινδύνου αγοράς είναι μόνο θεωρητική αξία και δεν μπορεί να αγοραστεί ή να επενδυθεί ως δικαίωμα προαίρεσης μετοχών. Οι επενδυτές θα υποκαταστήσουν την αγορά τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώντας έναν σημαντικό χρηματιστηριακό δείκτη όπως ο S&P 500. Αυτή είναι μια ατελής σύγκριση.

Η υπόθεση του CAPM ότι οι μελλοντικές ταμειακές ροές μπορούν εύκολα να προβλεφθούν για προεξόφληση είναι το πιο σοβαρό ελάττωμά του. Το CAPM δεν θα χρειαζόταν εάν ένας επενδυτής μπορούσε να προβλέψει με ακρίβεια τη μελλοντική απόδοση μιας μετοχής.

Η ικανότητα ενός επενδυτή να διαχειρίζεται τον κίνδυνο του χρησιμοποιώντας το CAPM κατά τη δημιουργία ενός χαρτοφυλακίου υποτίθεται ότι βοηθά. Το παρακάτω γράφημα δείχνει πώς ένας επενδυτής θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το CAPM προκειμένου να βελτιστοποιήσει τον σχετικό κίνδυνο απόδοσης του χαρτοφυλακίου του.

Αυτό το γράφημα δείχνει πόσο υψηλότερες αναμενόμενες αποδόσεις (άξονας y), απαιτούν μεγαλύτερο κίνδυνο (άξονας x). Η σύγχρονη θεωρία χαρτοφυλακίου δηλώνει ότι τα χαρτοφυλάκια με επιτόκιο χωρίς κίνδυνο θα έχουν υψηλότερη αναμενόμενη απόδοση. Ένα χαρτοφυλάκιο που είναι συμβατό με τη Γραμμή Κεφαλαιαγοράς είναι ανώτερο από οποιοδήποτε άλλο χαρτοφυλάκιο. Ωστόσο, σε κάποιο σημείο, είναι δυνατό να κατασκευαστεί ένα θεωρητικό χαρτοφυλάκιο χρησιμοποιώντας τη CML που έχει την υψηλότερη απόδοση για τον κίνδυνο που αναλαμβάνεται.

Αν και το CML και το αποδοτικό σύνορο είναι έννοιες δύσκολο να κατανοηθούν, απεικονίζουν μια σημαντική έννοια για τους επενδυτές: οι επενδυτές πρέπει να κάνουν μια επιλογή μεταξύ υψηλότερης απόδοσης και μεγαλύτερου κινδύνου. Είναι δύσκολο να δημιουργηθεί ένα χαρτοφυλάκιο που να ανταποκρίνεται στην CML. Οι επενδυτές είναι πιο πιθανό να αναλάβουν πάρα πολλούς κινδύνους προκειμένου να επιτύχουν πρόσθετες αποδόσεις.

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει δύο χαρτοφυλάκια που σχεδιάστηκαν για να ακολουθούν το αποδοτικό σύνορο. Το χαρτοφυλάκιο Α αναμένεται να αποδίδει 8% ετησίως και έχει επίπεδο κινδύνου 10% ή τυπική απόκλιση. Το χαρτοφυλάκιο Β θα αποδίδει 10% ετησίως, αλλά έχει τυπική απόκλιση 16%. Ο κίνδυνος του χαρτοφυλακίου Β αυξήθηκε ταχύτερα από τις αναμενόμενες αποδόσεις του.

Το αποδοτικό σύνορο προϋποθέτει τις ίδιες παραδοχές με το CAPM και μπορεί να υπολογιστεί μόνο θεωρητικά. Ένα χαρτοφυλάκιο που υπήρχε στα αποδοτικά σύνορα θα παρείχε την υψηλότερη απόδοση για τον κίνδυνο που αναλαμβάνει. Είναι αδύνατο να προβλεφθούν οι μελλοντικές αποδόσεις, επομένως είναι αδύνατο για ένα χαρτοφυλάκιο να βρίσκεται στα αποδοτικά σύνορα.

Το CAPM είναι μια αντιστάθμιση μεταξύ απόδοσης και κινδύνου. Ωστόσο, το αποδοτικό συνοριακό γράφημα μπορεί να τροποποιηθεί για να δείξει την αντιστάθμιση για μεμονωμένα περιουσιακά στοιχεία. Το παρακάτω γράφημα δείχνει ότι το CML έχει μετονομαστεί σε Γραμμή Αγοράς Ασφαλείας. Αντί να εμφανίζεται ο αναμενόμενος κίνδυνος στον άξονα x, χρησιμοποιείται το beta της μετοχής. Η εικόνα δείχνει ότι η βήτα αυξάνεται από ένα σε δύο και η αναμενόμενη απόδοση αυξάνεται επίσης.

Τα CAPM, SML και SML δημιουργούν μια σύνδεση μεταξύ του επιπέδου βήτα μιας μετοχής και του αναμενόμενου κινδύνου. Υψηλότερα beta σημαίνουν περισσότερο κίνδυνο, αλλά χαρτοφυλάκια μετοχών υψηλών beta μπορούν να υπάρχουν στο CML όπου αυτός ο συμβιβασμός είναι αποδεκτός.

Αυτές οι υποθέσεις σχετικά με την έκδοση beta και τους συμμετέχοντες στην αγορά μειώνουν την αξία αυτών των μοντέλων. Το Beta δεν λαμβάνει υπόψη τον σχετικό κίνδυνο μετοχών που είναι πιο ευμετάβλητες από την αγορά και έχουν υψηλότερη συχνότητα καθοδικών κραδασμών, σε σύγκριση με άλλες μετοχές με παρόμοια beta, αλλά που παρουσιάζουν λιγότερη κίνηση των τιμών προς τα κάτω.

Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να δούμε πώς θα μπορούσε να είναι χρήσιμο το CAPM, δεδομένων των επικρίσεων και των υποθέσεων στις οποίες βασίζεται στην κατασκευή χαρτοφυλακίου. Το CAPM μπορεί ακόμα να είναι χρήσιμο για την αξιολόγηση των μελλοντικών προσδοκιών και τη σύγκρισή τους.

Φανταστείτε έναν σύμβουλο να προτείνει να προσθέσετε μια μετοχή σε ένα χαρτοφυλάκιο με $100 ανά μετοχή. Για να δικαιολογήσει την τιμή, ο σύμβουλος χρησιμοποιεί το CAPM με ποσοστό έκπτωσης 13%. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να συγκριθούν με τις προηγούμενες επιδόσεις της εταιρείας και άλλων ομοτίμων από τον διαχειριστή επενδύσεων του συμβούλου για να καθοριστεί εάν το 13% είναι λογικό.

Σκεφτείτε το εξής: Η απόδοση του ομίλου ομοτίμων τα τελευταία χρόνια ήταν ελαφρώς καλύτερη από 10%, ενώ η μετοχή παρουσίαζε σταθερά χαμηλότερες επιδόσεις με αποδόσεις μόνο 9%. Ένας διαχειριστής επενδύσεων δεν πρέπει να αποδέχεται τη σύσταση ενός συμβούλου χωρίς αιτιολόγηση για την υψηλότερη αναμενόμενη απόδοση.

Οι επενδυτές μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν έννοιες όπως το αποδοτικό σύνορο και το CAPM για να αξιολογήσουν την απόδοση του χαρτοφυλακίου ή των μεμονωμένων μετοχών τους σε σχέση με τα υπόλοιπα. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι το χαρτοφυλάκιο ενός επενδυτή απέδιδε 10% ετησίως τα τελευταία τρία χρόνια. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει ότι υπήρξε τυπική απόκλιση (κίνδυνος) 10%. Οι μέσοι όροι της αγοράς απέδωσαν 10% τα τελευταία τρία χρόνια, με επίπεδο κινδύνου 8%.

Αυτή η παρατήρηση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον επενδυτή για να επανεξετάσει το χαρτοφυλάκιό του και να καθορίσει ποιες συμμετοχές δεν περιλαμβάνονται στο SML. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί το χαρτοφυλάκιο ενός επενδυτή δεν είναι σύμφωνο με το CML. Οι επενδυτές μπορούν να εντοπίσουν συμμετοχές που επηρεάζουν δυσανάλογα τις αποδόσεις ή αυξάνουν τον κίνδυνο στο χαρτοφυλάκιο και να κάνουν προσαρμογές για να αυξήσουν τις αποδόσεις.

Για τον προσδιορισμό της εύλογης αξίας ενός τίτλου, το CAPM εφαρμόζει τις αρχές της σύγχρονης θεωρίας χαρτοφυλακίου. Βασίζεται σε υποθέσεις σχετικά με τη συμπεριφορά των επενδυτών, τις διανομές κινδύνου και απόδοσης και τα θεμελιώδη μεγέθη της αγοράς. Αυτές οι υποθέσεις δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Οι υποκείμενες έννοιες του CAPM και τα αποτελεσματικά σύνορα που δημιουργεί, μπορούν να βοηθήσουν τους επενδυτές να κατανοήσουν καλύτερα τη σχέση μεταξύ της αναμενόμενης ανταμοιβής και του κινδύνου, ώστε να μπορούν να λαμβάνουν καλύτερες αποφάσεις όταν προσθέτουν τίτλους στο χαρτοφυλάκιό τους.